Το Πολυσύμπαν και τα Εναλλακτικά Χρονοδιαγράμματα

Περίληψη

Η συγκεκριμένη εργασία ασχολείται με την θεωρία ύπαρξης παράλληλων συμπάντων. Τα σύμπαντα αυτά, γνωστά επίσης και ως «κβαντικά σύμπαντα», «παράλληλοι κόσμοι», «εναλλακτικά χρονοδιαγράμματα» και άλλα, αποτελούν όλα μαζί ένα υποθετικό σύνολο, το Πολυσύμπαν. Η εξής θεωρία προέκυψε από την συνεργασία της Κβαντομηχανικής, θεμελιωμένης θεωρίας της Φυσικής , η οποία χρησιμεύει στην εξήγηση φαινομένων που η νευτώνεια μηχανική δεν μπορεί να ερμηνεύσει, και της Νέας Φυσικής. Ως αποτέλεσμα, δημιουργήθηκε η αντίληψη πως μπορεί να υπάρχουν πολλά πιθανά σύμπαντα, ένα από τα οποία ονομάζεται «σύμπαν αντίγραφο» και μέσα του βρίσκεται ένας κόσμος ακριβώς όπως ο δικός μας. Επίσης, δεν είναι αδύνατο να υπάρχουν σύμπαντα με διαστάσεις που υπερβαίνουν τις γνωστές και αντιληπτές σε εμάς μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, η μεγαλύτερη διάσταση εμπεριέχει τις υπόλοιπες, όπως είναι λογικό, και το σύμπαν αυτό ονομάζεται «πολυδιάστατο». Επιπροσθέτως, εφόσον σε διάφορες φάσεις της ζωής μας καλούμαστε να λάβουμε κάποιες αποφάσεις, υπάρχει το σύμπαν της «Κβαντικής επιλογής», το οποίο καλύπτει κάθε πιθανότητα, αφού για κάθε ενδεχόμενο υπάρχει και μία διαφορετική πραγματικότητα. Εφόσον για όλα τα σύμπαντα ο χωροχρόνος είναι κοινός, τότε αυτά συνδέονται μεταξύ τους και αλληλεπιδρούν, με αποτέλεσμα να έρθουν ίσως και σε ευκαιριακή επαφή. Όλα τα παραπάνω έρχεται να ενισχύσει το γεγονός ότι αποδεδειγμένα το Σύμπαν προήλθε από την Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) μιας σημειακής ιδιομορφίας (point singularity), ονομασία που αποδίδεται στο βαθύτερο σημείο μιας μαύρης τρύπας (άπειρη θερμοκρασία και άπειρη πυκνότητα). Συμπερασματικά, η μαύρη τρύπα, στο εσωτερικό της οποίας δημιουργήθηκε το δικό μας σύμπαν, υποδηλώνει την ύπαρξη ενός άλλου σύμπαντος, μέσα στο οποίο αυτή σχηματίστηκε.

ΛΕΞΕΙΣ – ΚΛΕΙΔΙΑ: Πολυσύμπαν, Σύμπαν αντίγραφο, Πολυδιάστατο σύμπαν, Σύμπαν κβαντικής επιλογής, Σημειακή ιδιομορφία

Εισαγωγή

Το θέμα της εργασίας αυτής είναι η ανάλυση της θεωρίας ύπαρξης του Πολυσύμπαντος. Αρχικά, πολυσύμπαν ονομάζεται το σύνολο όλων όσων υπάρχουν στον κόσμο μας, αλλά και όσων θα μπορούσαν υποθετικά να υπάρξουν και αποτελείται από επιμέρους σύμπαντα, τα οποία λέγονται αλλιώς και παράλληλα ή κβαντικά. Η συγκεκριμένη θεωρία, όντας πολύ δύσκολο να αποδειχθεί, προκύπτει ως αποτέλεσμα ή συμπέρασμα μιας ποικιλίας θεωριών που βασίζονται στον τρόπο δημιουργίας και ύπαρξης του σύμπαντός μας. Στην εξής εργασία, λοιπόν, θα μελετήσουμε την γέννηση του σε εμάς γνωστού μέχρι τώρα σύμπαντος, το πως αυτή σχετίζεται με την ύπαρξη εναλλακτικών χρονοδιαγραμάτων, καθώς και πιθανά είδη παράλληλων πραγματικοτήτων στα οποία κατέληξαν αντίστοιχες θεωρίες.

CERN - Η Δημιουργία του Σύμπαντος στο Εσωτερικό μιας Μαύρης Τρύπας

Κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών η θεωρία ύπαρξης του Πολυσύμπαντος απασχολεί όλο και περισσότερους επιστήμονες. Για το λόγο αυτό, επιδιώκοντας να την αποδείξουν ή τουλάχιστον να οδηγηθούν σε ορισμένες απαντήσεις, πραγματοποιήθηκε ένας μεγάλος αριθμός πειραμάτων και μελετών σε μικροσωματίδια υπό υψηλές ακτινοβολίες μέσω του επιταχυντή Αδρονίων του CERN. Σκοπός των πειραμάτων ήταν η διαμόρφωση των αρχικών συνθηκών υπό τις οποίες προέκυψε ο κόσμος μας, προκειμένου οι επιστήμονες να κατανοήσουν τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκε το σύμπαν. Η διαδικασία αυτή, όμως, έχει ως απότοκο την πρόκληση στροβίλων πανομοιότυπων με μικρές μαύρες τρύπες.

Επιπλέον, όπως ήδη γνωρίζουμε, το σύμπαν μας πρόκειται για απόρροια της μεγάλης έκρηξης (Big Bang) μιας σημειακής ιδιομορφίας. Το όνομα αυτό, ωστόσο, αποδίδεται επίσης και στο εσώτερο σημείο μιας μαύρης τρύπας, όπου η πυκνότητα και η θερμοκρασία είναι άπειρες. Από τα παραπάνω μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι το δικό μας σύμπαν δημιουργήθηκε στο εσωτερικό μιας μαύρης τρύπας, γεγονός όμως που προϋποθέτει την προύπαρξη ενός ακόμα σύμπαντος, στο οποίο βρισκόταν η συγκεκριμένη μαύρη τρύπα. Η θεωρία αυτή, ως βάση της θεωρίας ύπαρξης του Πολυσύμπαντος, συνεπάγεται ότι η παρουσία τουλάχιστον ενός δεύτερου σύμπαντος εκτός του δικού μας είναι σχεδόν βέβαιη.

HOWARD WISEMAN: Many Interacting Worlds

Ο φυσικός Howard Wiseman, σε συνεργασία με τους Michael Hall και Dirk – Andre Deckert διεξήγαγαν την έρευνα “Many interacting worlds”, σύμφωνα με την οποία, όπως φανερώνει και το ίδιο της το όνομα, τα σύμπαντα είναι πολλαπλά και βρίσκονται σε αλληλεπίδραση μεταξύ τους. Ο πρώτος, αναφέροντας πως η ιδέα αναφορικά με τις παράλληλες πραγματικότητες υφίσταται από το 1957, υποστηρίζει πως ένας κόσμος αποτελεί βάση για την δημιουργία νέων, κάτι που φυσικά δεν έχει τέλος. Ορθότερα, λοιπόν, θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάθε σύμπαν έχει υποδιαιρέσεις. Με αυτό τον τρόπο γίνεται εύκολα κατανοητό πως μπορεί να ικανοποιηθεί και να υλοποιηθεί κάθε πιθανό σενάριο, αφού οι πραγματικότητες είναι διαφορετικές.

Λαμβάνοντας υπόψιν τα λεγόμενα του Wiseman, o κόσμος που ζούμε, για παράδειγμα, είναι μόνο ένας από τους άπειρους κόσμους, μερικοί εκ των οποίων μπορεί να μοιάζουν με τον δικό μας, ενώ άλλοι να διαφέρουν εντελώς.

Παράλληλα, δεύτερο εύρημα της θεωρίας είναι πως όλα τα σύμπαντα είναι ισάξια και «το ίδιο πραγματικά», δηλαδή το ένα δεν υπερισχύει του άλλου, και υπάρχουν όλα μέσα στο χρόνο, απλώς παρουσιάζοντας ξεχωριστά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Τρίτο και τελευταίο συμπέρασμα αποτελεί το γεγονός ότι τα κβαντικά φαινόμενα αποτελούν αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης των κόσμων, οι οποίοι τελικά απωθούνται και διαφοροποιούνται. Εφόσον ο χωροχρόνος είναι κοινός, τότε είναι φυσικό κάποιος να σκεφτεί πως όλα τα σύμπαντα συνδέονται μεταξύ τους, άρα η ευκαιριακή επαφή είναι όντως εφικτή και θα μπορούσε να ερμηνεύσει ανεξήγητα σε εμάς φαινόμενα.

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τον Έλληνα φυσικό κ. Νανόπουλο, ο οποίος προωθεί μία από τις εκδοχές της θεωρίας του πολυσύμπαντος, το κάθε σύμπαν θα μπορούσε να έχει ένα ξεχωριστό σύνολο φυσικών νόμων που ισχύουν μόνο για αυτό, έχοντας όμως ως κοινό τη βαρύτητα.

Όπως πιστεύεται ότι συνέβη και με το δικό μας σύμπαν, το οποίο προήλθε από τη μαύρη τρύπα ενός προηγούμενου, έτσι από το κάθε σύμπαν μπορεί να δημιουργηθεί ένα καινούργιο. Το ένα σύμπαν, λοιπόν, είναι σαν να «γεννάει» το άλλο, διαδικασία που ουσιαστικά έρχεται σε αντίθεση με την έννοια της αρχής και του τέλους του χρόνου. Κάθε κόσμος πρόκειται για μία φυσαλίδα της πραγματικότητας και όλες οι φυσαλίδες μαζί αποτελούν το Πολυσύμπαν. Ακόμη, δεν είναι αδύνατο το τωρινό μας σύμπαν να υπήρχε ξανά στο παρελθόν ν φορές ή να επαναδημιουργηθεί στο μέλλον.

Το ορατό σε εμάς σύμπαν, δηλαδή αυτά που ως τώρα γνωρίζουμε και έχουν ηλικια 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια, είναι απλώς και μόνο περίπου το 4% , ενώ το υπόλοιπο είναι αόρατο και πρόκειται για 23% σκοτεινή ύλη και 73% σκοτεινή ενέργεια. Το γεγονός αυτό καθιστά πιο λογική την ύπαρξη παράλληλων κόσμων που μπορεί να βρίσκονται στο αόρατο σε εμάς σύμπαν.

Πιθανά Είδη Παράλληλων Συμπάντων Από όλες τις παραπάνω θεωρίες, όπως και αυτές της Σχετικότητας και της Κβαντομηχανικής, λαμβάνοντας υπόψιν ότι κάποια σύμπαντα μπορεί να διαθέτουν μια ποικιλία ομοιοτήτων, ενώ άλλα να «γεννούν» συνεχώς νέα, ώστε να εκπληρώνονται πολλά εναλλακτικά σενάρια, προκύπτουν καθορισμένα είδη πραγματικοτήτων που ικανοποιούν τις εξής υποθέσεις. Τα σύμπαντα αυτά είναι, μεταξύ άλλων, τα πιο συζητημένα και πιο πιθανό να υπάρχουν. 1. Σύμπαν Αντίγραφο

Το σύμπαν αντίγραφο ή αλλιώς αντανάκλαση, κατά το οποίο ο κόσμος εκείνος είναι ακριβώς σαν τον δικό μας, αποτελεί την πιο συζητημένη εκδοχή υπάρχοντος εναλλακτικού χρονοδιαγράμματος. Η υπόθεση αυτή θα μπορούσε, όσο κι αν τείνει σε επιστημονική φαντασία, να δικαιολογήσει γεγονότα, όπως το ότι για παράδειγμα μερικές φορές βλέπουμε να συμβαίνει όντως κάτι που είχαμε ονειρευτεί. Η ύπαρξη του εαυτού σε παράλληλα σύμπαντα να εκτελεί τις ίδιες δραστηριότητες με τον ίδιο τρόπο υποστηρίζεται από επιστημονικά δεδομένα, παρόλο που πολλοί αμφιβάλλουν για την εγκυρότητά τους. Ωστόσο, τέτοιου είδους σύμπαν ή σύμπαντα θα μπορούσαν είτε να αποτελούν ακριβή αντίγραφα του δικού μας, ακόμα και στην παραμικρή λεπτομέρεια, είτε να παρουσιάζουν διαφοροποιήσεις στην πορεία, οδηγώντας σε διαχωρισμό και δημιουργώντας πολλαπλούς παράλληλους κόσμους.

2. Σύμπαν της Επιλογής

Ως αποτέλεσμα του διαχωρισμού ενός σύμπαντος, προκύπτουν τα σύμπαντα της Κβαντικής επιλογής, σύμφωνα με τα οποία οι πιθανές πραγματικότητες είναι όσες και οι πιθανές επιλογές που θα κληθούμε να κάνουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Καθένα από τα άπειρα σύμπαντα χωρίζεται σε πολλαπλάσια σύμπαντα, που αντιπροσωπεύουν κάθε κατανοητή έκβαση κάθε κβαντικού γεγονότος, δηλαδή άπειρα των απείρων. Η ιδέα αυτή αντιπροσωπεύει το ότι η τυχαιότητα στις κβαντικές διαδικασίες κάνει το Σύμπαν να διακλαδίζεται σε πολλαπλά αντίγραφα. Έτσι, για κάθε απόφαση που λαμβάνουμε, «ξεκλειδώνουμε» και μία διαφορετική πραγματικότητα, ενώ για καθεμία από τις υπόλοιπες επιλογές δημιουργείται από ένα σύμπαν, όπου η ζωή εξελίσσεται ανάλογα με τις διαφορετικές αποφάσεις που έχουμε τη δυνατότητα να πάρουμε. Με τον τρόπο αυτό, τελικά, δημιουργούνται συνεχώς νέα σύμπαντα με ατελείωτες διακλαδώσεις. Το σενάριο αυτό ενισχύεται με την θεωρία “Many interacting worlds” που αναφέρθηκε, η οποία στηρίζει πως κάθε σύμπαν έχει υποδιαιρέσεις.

3. Πολυδιάστατο Σύμπαν

Στο πολυδιάστατο σύμπαν ο αριθμός των διαστάσεων μπορεί να υπερβαίνει τον αντιληπτό σε εμάς μέχρι σήμερα (μήκος, πλάτος, ύψος και χρόνος). Σύμφωνα με τη Θεωρία Συνόλων, όταν ένα σύνολο Α εμπεριέχεται σε ένα σύνολο Β, τότε λέμε πως το Α είναι υποσύνολο του Β. Ομοίως, η μεγαλύτερη διάσταση εμπεριέχει τις επιμέρους διαστάσεις, οι οποίες αποτελούν υποσύνολό της. Όσο περισσότερες είναι οι διαστάσεις ενός κόσμου, τόσο ευκολότερο είναι για κάποιον που ζει εκεί να κατανοήσει και να αντιληφθεί σύμπαντα με μικρότερες και αντίστοιχα δυσκολότερο σύμπαντα με μεγαλύτερες διαστάσεις. Για παράδειγμα, ένας τρισδιάστατος κόσμος, όπως είναι λογικό, έχει άμεση επίγνωση του δισδιάστατου, όμως όχι του τετραδιάστατου κοκ. Άλλωστε, η Θεωρία Υπερχορδών (που αποτελεί μέρος της ευρύτερης Θεωρίας Μ), αναφέρεται επίσης στην ενδεκαδιάστατη υπερβαρύτητα, η οποία οδηγεί στο όριο χαμηλής ενέργειας, και στην ύπαρξη περίπου δέκα εις την πεντακοσιοστή παράλληλων συμπάντων, το καθένα με δικούς του νόμους Φυσικής.

Στόχοι και Συμπεράσματα

Κλείνοντας, λοιπόν, την εργασία αυτή είναι καλό να τονιστεί πως πρωταρχικός σκοπός δεν ήταν η ακριβής επιβεβαίωση της θεωρίας του Πολυσύμπαντος, αφού κάτι τέτοιο πλέον έχει ανατεθεί στο ρόλο των επιστημονικών πειραμάτων. Αντίθετα, στόχος εξαρχής ήταν η μελέτη της συγκεκριμένης θεωρίας, αλλά και των επιμέρους θεωριών από τις οποίες αυτή προήλθε, προκειμένου να γίνει αποτελεσματικότερα αντιληπτή η τεράστια πιθανότητα ύπαρξης εναλλακτικών πραγματικοτήτων. Εξετάζοντας και αναλύοντας ξεχωριστά τις θεωρίες που προαναφέρθηκαν αλλά και συνδυάζοντας γνώσεις και πληροφορίες από την καθεμία, το τελικό συμπέρασμα, ότι δηλαδή η ιδέα του Πολυσύμπαντος δεν απέχει πολύ από την επαλήθευσή της, αντικρούει τις κοινές απόψεις που ισχυρίζονται ότι η ύπαρξη παράλληλων συμπάντων πρόκειται αποκλειστικά και μόνο για φαντασία.

Ευχαριστίες

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καθηγητή Φυσικής του σχολείου μου, Ελληνικού Κολεγίου Θεσσαλονίκης, κ. Χρυσαφίδη για τη στήριξη και προθυμία που έδειξε ώστε να με βοηθήσει με την συγκεκριμένη εργασία, καθώς και για το γεγονός ότι ήταν δίπλα μου κάθε φορά που μπορεί να είχα κάποια απορία πάνω στο θέμα. Τέλος, οφείλω να πω ένα ευχαριστώ στον καθηγητή Φυσικής κ.Μάνθο Δαμουλάκη για τον προσανατολισμό και την ενθάρρυνση που μου προσέφερε.

Βιβλιογραφία

Quantum healing , (Online), Available: http://www.quantumhealing.gr/ Many interacting worlds theory (2014), (Online), Available: https://phys.org Aggeliki Anagnostou-Kalogera, “Can you stand the truth? The chronicle of man’s imprisonment” Speach of D.Nanopoulos, (Online), Available: http://tvxs.gr/